Toespraak zaterdag 1 augustus 2020, Dieren
Bart Schellevis, secretaris
Beste Henny, familie en verdere aanwezigen.
Namens de leden en de besturen van Harmonie Unisono en de Stichting Oud Papier Aktie condoleer ik jullie met het overlijden van jullie echtgenoot, vader en opa, óns erelid Jan.
Afgelopen dinsdag ontvingen wij het droevige bericht van zijn onverwachte overlijden.
De rouwkaart met dit bericht is overigens bijzonder mooi en toont ondubbelzinnig de passie van Jan.
Op de kaart prijkt een schitterende foto van de tenor-saxofoon van Unisono waarop hij vele jaren muziek maakte.
Het instrument staat ook vandaag vanzelfsprekend vlak bij hem.
Jan maakte muziek bij meerdere verenigingen.
Op 12-jarige leeftijd werd hij lid van de toenmalige ‘arbeidersmuziekvereniging PALVU’ in Velp; Proletariërs Aller Landen Verenigt U. Een échte socialistische muziekvereniging, opgericht in 1922 door de Velpse afdeling van de Vakbond.
Niet zo gek dat Jan dáárvan lid werd, want hij komt uit een socialistisch nest.
In de jaren ’50 raakte de naam ‘PALVU’ besmet door associaties met het communisme, en daarom werd in 1958 de vereniging omgedoopt in ‘Harmonie Kunst aan het Volk’.
Dat bleef zo tot 2003; vanwege een krimpend ledenverloop is toen besloten om te fuseren met de voormalige aartsrivaal ‘Velpse Harmonie’.
Dat ging overigens in goede harmonie, en de nieuwe fusienaam werd ‘Harmonie Unisono Velp’.
Dus zonder van club te veranderen was Jan ondertussen lid van zijn derde vereniging.
Muziek maken was voor hem zijn lust en leven.
Daarom sloot hij zich in 1997 óók aan bij het ‘Rhedens Senioren Orkest’. Hij was toen 60 jaar en ‘senior’ genoeg om zonder problemen door de keuring te komen.
Óók heeft hij nog vele jaren muziek gemaakt aan de overkant van de IJssel, bij het ‘Senioren Orkest Liemers’. Wanneer hij dáár is gaan spelen is mij niet bekend, maar ongetwijfeld hebben zijn goede reputatie en het seniorennetwerk van het RSO daar een rol bij gespeeld.
Kortom: Jan was een muzikale veelvraat met een rijke muziekcarrière.
In zijn muzikale leven was Jan actief op diverse blaasinstrumenten, maar vooral op de saxofoon.
In de ‘Kunst aan het Volk’-tijd gaf hij veel leerling-muzikanten óók les op de saxofoon.
Ik heb mij laten vertellen dat hij bij het Rhedens Senioren Orkest regelmatig instruerende hulp bood aan collega-saxofonisten.
Daarnaast verrichte hij allerlei hand- en spandiensten binnen onze vereniging.
Lange tijd was hij papiervrijwilliger en chauffeur van de papierbus. Een aantal jaren was hij óók bestuurslid van ‘onze’ Stichting Oud Papier Aktie.
Als barkeeper bestierde hij bij onze vereniging vele jaren de bar met alles er op en er aan.
Deze ervaring kwam goed van pas bij het Rhedens Senioren Orkest waar hij vaak voor de koffie zorgde.
Niet zo vreemd dus dat Jan op zeker moment is benoemd tot ERE-LID van onze vereniging.
Ik heb niet kunnen achterhalen wanneer dat precies was, maar ik vermoed in 2000 in verband met zijn 50-jarig lidmaatschap van de vereniging.
In 2015 werd hij tijdens onze feestavond in het zonnetje gezet vanwege zijn 65-jarige muziekjubileum.
Jan is 83 jaar geworden waarvan maar liefst 70 jaar muzikant, bijna zijn hele leven dus.
Begin dit jaar bereikte hij deze uitzonderlijke mijlpaal. Volgens de reglementen van de Koninklijke Nederlands Muziek Organisatie een officieel jubileumjaar.
Tijdens ons traditionele jaarfeest in november zou Jan hiervoor op gepaste wijze en officieel worden gehuldigd.
Al die jaren heeft Jan uiteraard veel muziek gemaakt. Natuurlijk concerten, maar ook carnavalsoptochten en met de boerenkapel.
Vermaard zijn de Koninginnedagen; in het verleden marcheerden we naar diverse bejaardenhuizen in Velp om de bewoners muzikaal te trakteren. Als beloning werd dan een ‘oranje-bittertje’ achterover getikt om de kelen te smeren; ‘zonder drank geen klank’ immers.
Maar dat liep wel eens een beetje uit de hand. Vooral als het warm was en de vermoeidheid toesloeg.
Dan kón het gebeuren dat marsen achterstevoren werden gespeeld …….. Althans, zó klonk het dan.
Een belangrijk deel van zijn leven maakte Jan muziek samen met zijn broer Ben.
Zij vormden de gebroeders Gerritsen. Zag je de één, dan was de ander meestal vlakbij.
Met het overlijden van Jan gaat veel historische kennis over onze vereniging verloren.
Hij zat vol verhalen over wat hij allemaal had meegemaakt bij de muziek.
Jan was een trouwe muzikant die zélden verstek liet gaan, en een man die in het verenigingsleven zijn steentje bijdroeg.
Helaas worden dit soort verenigingsmensen steeds zeldzamer.
Zijn gezondheid liet Jan al vele jaren regelmatig in de steek.
De laatste jaren moest hij daardoor steeds vaker repetities en optredens laten schieten.
Frustrerend en tot zijn grote spijt.
Wij zijn Jan veel dank verschuldigd voor zijn verdiensten voor de muziek en onze vereniging.
Ik wens jullie allen veel sterkte voor de komende tijd.
Blijf vooral de vele mooie herinneringen aan Jan koesteren.…….
Jan, Bedankt.